O książce: 2011 / „Ze stu żołnierzy wroga, którzy nas zaatakowali, zginęło dwustu. ” Ta historyczna anegdota nie jest wcale odległa od prawdy: przez cały czas, we wszystkich wojnach straty wroga liczone są „w stylu Suworowa” - mówią, że kiedy po kolejnym zwycięstwie adiutant zapytał Aleksandra Wasiljewicza, ilu zabitych Turków ma uwzględnić w raport Matce Cesarzowej odpowiedział: „Napisz więcej! Po co im współczuć, przeciwnicy!” Podczas drugiej wojny światowej krwawy reżim stalinowski zastosował tę zasadę wobec własnego narodu – Armia Czerwona walczyła tak, jakby „ojcowie-dowódcy” postawili sobie za cel eksterminację jak największej liczby żołnierzy radzieckich. możliwe przez ręce nazistów... Biorąc pod uwagę wszystkie znane dane, także te niedawno odtajnione, stosując oryginalne metody liczenia strat ZSRR i III Rzeszy (zarówno sił zbrojnych, jak i ludności cywilnej), autor tej sensacyjnej Książka dochodzi do szokujących wniosków, wyraźnie w liczbach i faktach, pokazując, kto walczył liczebnie, a kto – umiejętnością. Ponadto po raz pierwszy publikowana jest pełna informacja o stratach innych krajów - nie tylko sojuszników Związku Radzieckiego i Niemiec, ale także tych, które oficjalnie nie brały udziału w działaniach wojennych, ale ich ochotnicy walczyli w armiach ZSRR w walczących państwach ich statki handlowe zginęły w wyniku ataków łodzi podwodnych, więc prawie wszystkie kraje poniosły straty w czasie II wojny światowej, chociaż liczby te nie są porównywalne - od 3 osób na Cejlonie do ponad 40 milionów w ZSRR! Jednak ta potworna prawda do dziś pozostaje ukryta.…